ÖZLEM
Özlem
þehri sevmiþtim yaþadýn diye bu mavilikte
unutamadýðýn havayý teneffüs ediyorum þimdi
lakin...Neyi sorsan seninle güzeldi sensiz vermiyor tat
ellerim boþ dönüyor hergün içimde sensizliði büyüterek
þakýmýyor sensiz kuþlar bile ve
uykularýma giriyor hayalin dizlerime uzanmýþ halin
leyla m oldun ne gecem ne gündüzümde rahatým
elimi uzatsam tutacaðým bedenin ruhun gezinmekte
þehrin hangi sahiline insem
incinmiþtin...
deniz ve yosun kokusu gelmiyor demiþtin
kýrýlmýþ dal gibi oldum kýrdýðýn için
oysa ne çok seviyordum seni
ve bu þehri..
hani...ayaklarýmýz deyecekti suya
martýlar gelecekti sesimize
ve þarkýlar okuyacaktýn üstü açýk arabada.
üzerinde maviden renklerle,
sarýlýp tek beden sahilde gezecek
parmaklarýmýz kenetli hiç kopmayacaktýk
sevda tepesinde gelincik, papatya toplayacak
ve bir aðaç þahit olacaktý seviþmelerimize
kuþlar sevinçle cývýldayýp
uzakta deniz durup bize bakacak
ve mutluluðumuz þehre sýðmayacaktý
günlerdir yoksun...günlerdir yoksun...
MUSTAFA KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.