Mührü çözülse de dudaklarýmýn
’Seni sevdiðimi bil! ’, diyebilsem
Hasretle dökülen yapraklarýmýn
Yeþerirdi hepsi ’ Gel! ’, diyebilsem.
Bir melek inerek çözse dilimi
’Gönlünü gönlüme sal! ’, diyebilsem
Yüzünde tebessüm, tutsan elimi
’Her þeyi býrakýp gel! ’, diyebilsem.
Saçýnýn teline kurban olurum
’Gözünden hüznünü sil! ’, diyebilsem
Süzülen yaþlarla bekler dururum
’Seni bekleyeni bul! ’, diyebilsem.
Bülbüller sesine, diline hayran
’Güzelim, benimle Gül! ’ diyebilsem
Aþkýmla tutuþup “Sen! ” diye yansan
’Her þeyi býrakýp gel! ’, diyebilsem.
Aðlarým feryadým seninle dolu
’Gelip yüreðimi al! ’, diyebilsem
Durdur fýrtýnayý sustur yaðmuru
’Ne olur benimle kal! ’, diyebilsem.