(Muhterem Hocam Muhsin Ýlyas SUBAÞI’ya)
Ben Anadoluyum,
Söndü göz pýnarlarým
Söndü.
Çiçek açmaz baðrým
Çöle döndü.
Þimdi ne Yunus kaldý
Ne Dadaloðlu.
Çünkü onlar göçüp gitti bu diyarlardan;
Artýk çeþmelerimden sevgi akmaz.
Kurudu aþk pýnarlarým,
Gönülleri doyurmaz.
Çatlayan dudaklarým
Bir nefes bekler,
Tüm erenler aþkýna
Gözler yollardadýr
Fakat bulunmaz.
Bulanan þu gönlüm,
Durulmaz.
Ben Anadoluyum
Sevdanýn beþiði
Evliyalar eþiði.
Hasretim yeniden
O eski vuslatlara
Tertemiz aþklara
Kurduðum hülyalara.
Ben Anadoluyum,
Bakýþým uzaklarda.
Sabrým;
Mahþere kadar..
Ýsmail Süklüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.