sen yokken renk veremem hecelerime bilirmisin hasret ne garip þey özlenmediðin halde dudaklarým vuslatý sayýklarken gözyaþlarým hep göçebe kimse görmesin diye hep saklarým baþka sefere hasretini öperken gözlerinden kýyamadým gözyaþlarýma incitmedim.... ( yurek yaram )
çatlayan atlar kadar yorgundum ben sadece hayata susmuþtum ve bir sende kayboldum gözlerimde dað olmuþken sevdan kýr çiçekleri rüyalarýmý kopartýp atmadým en masum yaralarýmý gizlice kanattým ne yaþadýysam sana dair ben hep oturup aðladým kýrýlgan dudaklarýmý sürerken cümlelere çatlayan ellerimi gözyaþlarýmla ýslattým oturup feleðin en zalim elçisiyle yeri gelip hayatýndan çýkmayýda denedim ama hiç birzaman ne olup bitene ne de sana eyvallah diyemedim çýðlýk çýðlýða yanký olurken sözlerim hiç sönmeyecek sana olan közlerim ben aslýnda bir bilmeceyim çözülmedim aslýnda ben sýrada insanlar gibi geçmiþi kader sayýp geleceðe küfrederdim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
carpe__diem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.