YÜREĞİ SEVGİ DOLU AYŞE KIZIM

YÜREÐÝ SEVGÝ DOLU AYÞE KIZIM

Beþ yaþlarýnda bir kýz çocuðu,
Bir gün haberleri izlerken televizyonda,
Afrika’daki aç ve cýlýz çocuklarý görür,
Onlarýn hâllerine çok üzülür,
Odasýna geçip aðlar, ne yapacaðýný düþünür.

Mutfaktan ekmek alýp, doðrar ve kýrýntýlarý,
Televizyonun üzerindeki ýzgaralardan atar,
Ne zaman evde kimse olmasa tekrarlar,
Yüreði sevgi dolu bu kýz çocuðu,
Yaptýðý bu iþle mutlu ve huzurludur.

Bir gün televizyon bozulur,
Eve tamirci çaðýrýlýr,
Televizyonu açýp bakýnca usta,
Der bunun içi ekmek kýrýntýsý ile dolu,
Anne, baba hayretle bakar.

Tamircinin yanýnda, evin neþesi Ayþe’ye,
Baðýrýr çaðýrýrlar, çok kýzarlar,
Sonra annesi der niye böyle yaptý acaba?
Ayþe ile konuþur, Ayþe’yi dinleyince annesi,
Piþman olur, baðýrýp çaðýrdýðýna.

Ayþe’ye sarýlýp aðlar annesi,
Baðýþla bizi kýzým der,
Dinlemeden, sormadan kýzdýk sana,
Yüreði merhamet, þefkat dolu kýzým,
Sana vakýflarý anlatayým.

Kýzým, senin gibi düþünen,
Yürekleri sevgi dolu, iyi insanlar,
Bir araya gelerek, vakýflar kurdular,
Kimi yolda kalmýþa, kimsesize,
Kimi açlara, yoksullara el uzattý.

Tok, açýn hâlini bilmeli,
Ýnsan insaný hep sevmeli,
Bugün sana, yarýn bana demeli,
Okumak isteyene yardým etmeli,
Vakýflarýn görevini böyle bilmeli.


Ayþe kýzým karar verdi,
Ben de vakýflar için çalýþacaðým, dedi,
Annesi sana da bu yakýþýr kýzým, dedi,
Daha ilköðretimde okurken,
Bir vakýfta görev aldý.

Her zaman insanlara hizmet etti,
Pek çok çocuðu okuttu,
Öksüze, yetime anne oldu,
Evsizlere ev, iþsizlere iþ buldu,
Çalýþtýðý vakfa müdür oldu.

Çoðu zaman yardýmlarý,
Kendi maaþýndan karþýlardý,
Yüreði sevgi dolu Ayþe, mutluydu,
Yaptýklarýný yeterli göremiyordu,
Kýz çocuklarýnýn okumasýný istiyordu.

Biliyordu ki, kýz çocuklarý merhametliydi,
Hepsinin yüreði sevgi doluydu, þefkatliydi,
Ýþte bunun için okumalýydý kýz çocuklarý,
Ýsterse çalýþmasýnlar ama yine de,
Okumuþ, bilgili birer anne olsunlar.

“Haydi, kýzlar okula!”
Bu kampanyayý duyunca,
Çok sevindi Ayþe, gözleri doldu, aðladý,
Vakýf olarak bu iþe gönül vermiþti ya,
Bütün yurda yetmiyordu vakfýn gücü.

Üç beþ hayýrseverin yardýmlarý vardý,
Onunla en iyi hizmeti yapmaya çalýþýyordu,
Bazen yardýma muhtaç birini gördüðünde,
Vakýf parasýndan harcamaya kýyamýyordu,
Kendi maaþýndan karþýlýyordu.

Bir gün Ayþe’nin vakfýndaki muhasebe müdürü,
O gün ödenmesi gereken borçlarý için,
Beþ gün sonra maaþýndan vermek üzere,
Vakýftan borç almak istediðini söyledi,
Ayþe çok üzüldü, muhasebe müdürü iyi insandý.

Beþ gün yaþayacaðýnýn senedi mi var?
Vakýf malýndan borç almak hangi kitapta yazar?
Yirmi beþ günlük ücretini al ve görevi býrak,
Borç alsan, bir gün sonra ecel gelse, ne olacak?
Vakýf malýnda, tüyü bitmemiþ yetimin hakký var. Ahmet YÜCEL (11.04.2006)
Sosyal Medyada Paylaşın: