ölmek nedir karanfil sordun mu hiç yapraklarýna vurulmak güneþin ar damarýndan uzanmak boylu boyunca topraða
….
eski masallarýn bir deðeri vardý inanmak için ya þimdilerde... içi boþaltýlmýþ sözcükler yumaðý týpký bizim gibi çocuklarý uykusuz gecelere beledik küçücük bedenlerini... umutsuz günlere doðurduk
çocuklar masalsýz çocuklar dilsiz karanfil...
hiç düþündün mü? neler oluyor bize rüzgârýn yönü belirsiz, gemilerin direði kýrýk git gide bataklýk gülüne benziyoruz ondan genzimizi yakan pis kokular
ben zamanýnda “gece çok karanlýk olacak” demiþtim yýldýzlarý serpmemeliydin kara deliklere baðlamamalýydýn iðde dallarýna paçavralarý sahip çýkmalýydýn ateþ böceklerine ah! dinlemedin karanfil dinlemedin…
þimdi akýl tutulmalarýna çare yok psikososyal yýkýmlarýn eþiðinden yuvarlanýyoruz uçurumlarýn kör diplerine… kim toplayacak daðýlan parçalarýmýzý kim kesecek çürüyen yanlarýmýzý toptan kangren olduk toprak bile kabul etmez bizi...
....
son tren kalkmadan henüz güneþ batmadan tez güvercinleri toplamalýsýn anlýyorsun beni deðil mi? çabuk olmalýsýn karanfil...
ayþe uçar 31/07 /2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.