AYRILIK VAPURU

kemiklenir dilim bakýþlarýn yüreðime sýzýnca,
harfler kelimeleþmez,
kelimeler cümlelere bir ömür dargýn.
iþlenmemiþ günahlarýn sorgusuz mahkumiyeti,
her gece yüreðim giotinde paramparça,
dar aðacýnda fikirlerim,
ve içimde bir tükenmiþlik
adýný sensizlikten öte koymayý bilemediðim,
aðlama duvarým, elimdeki resmin.

bir vapur bir sabah tüm ümitlerimi aldý senle,
hançerlenseydim, kurþunlansaydým, ne olurdu
bir sensiz býrakýlmasaydým.
aðýr dargýnlýk saatlere, takvimlere...
sensizlikte günü yýl, senleyken yýlý gün geçer.
ey ütopik dünyamýn parlak güneþi,
bu tezat nasýl biter?

yüreðim buharlaþýr beynime doðru,
sensizliðin amansýz ayazýna maruz.
kezzaptan yaðmurlar yaðar ömrüme
ve can verir çiçeklerim, kuþlarým ölür.
korkar dönmeye
hasret kaldýðým göçen martýlar.

al þafaklarda bekçi kesildi gözlerim
bir vuslat uykusuna,
ne bir yudum sevgi sunan var,
ne de bir aðýzlýk küfür.
yalnýzca sensizliðe uzanýr sessizce ellerim.

düðümlenmiþ gece-gündüz, yýl ve ay,
virgülle nokta, su ve köz...
çözülmeyen ilmekler beynimde.
kim çözer bu denklemi,
kaç kitap, kaç lügat, kaç ömür,
HANGÝ SÖZ?



Sosyal Medyada Paylaşın: