ADI YOK AKLIMDA

Bu dünya gibi, meðer dünyada yaþanan her þey yalanmýþ.
Söylenirdi de aslý yok diye inanmaz, güler geçer giderdim.
Nerden bilecektim ki, bir gün, bir güzel beni sevip, aþýk olacaktý.
Beni zamansýz avlayýp vuracaktý, kolumu kanadýmý kýracaktý.

Keþke vurup kalbimden beni sol yanýna düþürseydi.
Þimdi çekilmez hasretiyle içine düþtüðüm kor ateþte yanmazdým.
Nerden bilecektim ki, adýný bilmediðim o güzel beni böyle yakacaktý.
Beni böyle zamansýz vurup kalbimi ateþler içinde yakacaktý.

Ne yapsam, ne etsem artýk bu sevda, bu aþk benim için son oldu, çaresizim.
Bilse þimdi, ben nasýl (ah vah içinde) kahrolmuþum, nasýl kaderime isyanlardayým.
Nerden bilecektim ki, ben ateþler içinde yanarken o beni býrakýp gidecekti.
Þimdi adý bile aklýmda olmayan o güzel, beni ateþte yakýp kül edecekti.

Þimdi utancýmý söyleyemem, derdim büyük, duymasýn kimse,
Kulaklarýmda çýnlasa da sesi, þimdi ne yapsam, faydasý yok kimseye,
Nerden bilecektim ki Tanrým, beni sevdiðini söyleyen o güzel,
Bir gün, adýný bile söylemeden, sessizce beni terk edip gidecekti.
Beni böyle zamansýz vurup kalbimi ateþler içinde yakýp kül edecekti…

30.07.2011
Cahit KARAÇ



Sosyal Medyada Paylaşın: