Benim Adım İstanbul

Kýrýk çocuk yüzünden damlayan ölüm korkusu
Göz bebeklerimden çizilen bir Ýstanbul telaþýdýr
Hüznün adresi dudaðýmda son göçmen kuþlarý
Kelepir yaðmurlar doldururdu kuyuda gözlerime

Göz göze geldim kör karanlýk sularýn debisinde
Çarpa çarpa düþtüm kuyuya çürüyen ay ýþýðýna
Ölü vicdanlarýn tam ortasýna su damlattým yaslý
Ýstanbul’un gözlerinde yas döken çamaþýr oldum

Ýstanbul’un gözünde günahkar yalnýzlýk gördüm
Tenhada buz kestim þehrin ýþýðýnda asýlý kaldým
Bulvar yaðmurlarýna içimi döktüm nefesi astým
Her semtinde Ýstanbul’un gözleriyle selamlaþtým

Duvarda geceye yaslanan sarhoþ naralarý þiirli
Þekilsiz bir ölümün gölgesinde Ýstanbul haritasý
Ömrün veda telaþý Ayasofya’da Meryem ikonu
Hep ölürüm Ýstanbul hatýrasýnda bayram sabahý

Tramvaylar demir pençeleriyle üzerimde gezdiler
Yedi tepeli Ýstanbul gibi beni böldüler yedi þehir
Boðaz köprülerini pranga gibi boðazýma taktýlar
Gördüðüm her yerde Ýstanbul’u ve beni aðlattýlar
Sosyal Medyada Paylaşın: