bu aralar sýk sýk fýr fýr etekli bir zamanda kucaklýyorum kendimi yokladým ceplerimi kýrk bir yýllýk ýþýðýn gürültüsü çýkardý kafasýný yalnýzdýk!
çýðlýklarý duyulmasýn diye sarýya boyadýðým saçlarýma kaçýp gitmeden içimdeki düþsever kýrmýzý kurdaleler tak anne
ruhum güzel kalsýn!
kuþlarý sorma anne uzun gecelerin sabahýna geç kalýnca gökyüzü onlar çoktan uzaklara gitti
temmuz sýcaðýnda ölmek zor seviþmek her mevsim mübah benim þiirlerim tüm ordular karþýsýnda çýplak susamýyorum sen gibi ama ergenlikten çýktýðýmdan beri saklýyorum memelerimi ’ofsayttý o uleen’ küfrettiðim için bana ’kaba kadýn’ dediler anne
sen gördün çocukluðumu kollarýnda çiçekler açan kýz bendim Ýzmirin yokuþlarýný týrmandýkça arttý dizlerimde sancý her geçen sene üþüyen o ezgi Tanrýdan ödünç aldýðým o evrensel ýslýk tenimde sadece kokusu kaldý
saatler tek bana mý düþman kent cevap vermiyor ben sordum sen cevap ver dut aðaçlarýndan inmeyen küçük kýz böyle mi büyüyecekti anne.. Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.