çocukluðumu bilen kafelerin birinde denize ve güneþe dalmýþ gönlüm saçlarýmda bahardan kalma hüzün kýrmýzý güller ha yaðdý ha yaðacak çekiniyor þiir gözlerimden bilmez mi þiirle baþlar içimde acý gelir, girer koynuma seninle bir daha gidemeyeceðimiz yerlerin yasýný tutarken hâlâ kokunu hatýrlar, iki gözüm matem havasý sana yakýþmaz diyen þiir bunlarý nereden bilecek
Karþýyakanýn daðlarýnda esmer bir bulut kümelendi rüzgâr elleri ceplerinde telaþsýz eylül üfürüyor aðaçlar emirmiþ gibi yaprak döküyor kuþlarýn da göç zamaný onca varlýðýn kaderini yazan Tanrý seni çaðýrsa Ýzmir’’in arnavut kaldýrýmlarýna sen çýksan iskeleye yanaþan þu vapurdan
ah sevgili gerçeði deðiþtirmek imkansýz koptukça takvim yapraðý koyu duvarlardan yazgýyý idrak edersin, ölüm baþlar içinden atamadýðýn bir burukluk ve öylesine eksik hayat denilen þey çok acýmasýz
yeni yýl yakýn sen hüzün ve yorgun ben suskun düþerken çýnar aðacýmýn yapraklarý balkonuma þiirlerimde saklý tüm vedalarým
kabulüm, yýrtýldýk ayný dilde sevdayý kucaklayanlara farklý dilde özlem kalýr her þiir mayasý tutmuþ acýlardan yazýlýr sonra unutulur mýsralarýn bilekleri kesilir kan sýzmaya devam eder
Fotoðraf:Nilgün Arýkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.