ŞEHİDİME VEDA

Hainler pusu kurmuþ, bekliyor
Mehmet’im yemin etmiþ, yürüyor
Kandilimi duman sarmýþ, yanýyor
Mehmet’im topraða düþtü, gül oldu
***
Sýla hasreti neymiþ, ocaklar sönüyor
Hainler, kahpeler arsýzca gülüyor
Þehidim bir ölüp, bin diriliyor
Mehmet’im topraða düþtü, gül oldu
***
Ölüme meydan okudu, çýktý daðlara
Köpekler inmiþ þehirlere, yaylalara
Aldýrmaz Mehmet’in alçakça naralara
Mehmet’in topraða düþtü, gül oldu
***
Annesinin kýnalýsý, nazlýsýnýn yavuklusu
Yüzüne hasret yavrunun biricik babasý
Þehidim yarýnýn en büyük atasý
Mehmet’im topraða düþtü, gül oldu
***
Þehidim topraða düþtü, güller kýskandý
Kalleþ kurþun yüreðini deldi, toprak sarsýldý
Hainlerin iki yüzü hepten sarardý
Mehmet’im topraða düþtü, gül oldu
***
Þehidim için iki kelam ettiler
Dost düðünü varmýþ, kaçýp gittiler
Arsýzlarýn aymazlýðý onca cana yettiler
Mehmet’im topraða düþtü, gül oldu
***
Yeni þehit haberi bir daha geldi
Timsah gözyaþlarý yeniden döküldü
Kin-nefret tohumlarý bir daha ekildi
Mehmet’im topraða düþtü, gül oldu
***
Þehidimin kaný henüz kurumamýþ
Baþbakanlýk kupasý, at yarýþý varmýþ
Þehidini unutmuþ, hipotruma koþmuþ
Mehmet’im topraða düþtü, gül oldu
Sosyal Medyada Paylaşın: