Gözüm kör, Kulaðým saðýr olsa da, Dizimde derman, Gözümde fer olmasa da, Bu can nefes alýp verdikçe, Bu benlikte ýþýk hep yanacak. O’nun varlýðýna olan inancým, Hep tam olacak. Umudum hiç sönmeyecek. Dudaðýmdan sesi, Yüreðimden sevgisi, Gönlümden aþký, Canýmdan varlýðý, Hiç eksik olamayacak. Þayet bir an için, Unuturda, O’nu oradan, Söküp atacak olursam. Ýþte o zaman, gelsin Azrail, Benliðimden canýmý, Bedenimden söküp alsýn, Hiçbir iþime yaramaz olan, Bu koca yüreðimi. Bir daha görmesin gözüm. Ya atsýn onu, Yanan ateþe, kor köze, Ya da atsýn onu, Aç bir itin önüne.
26.07.2011 Cahit KARAÇ Þair, Düþünür ve Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.