Birer birer sönerken fenerlerin ýþýðý, Çaresiz yanýyorum “adada ýþýksýzým.” Denizin dalgalarý hýrpalarken aþýðý, Derinden kanýyorum “adada ýþýksýzým.”
Gözlerimi kaplayan yalnýzlýðýn nemiyle, Yorgun gönlüme dolan sevdanýn elemiyle, Issýz koylar içinde denizin meltemiyle, Nisanda donuyorum “adada ýþýksýzým.”
Bunca ýzdýrap varken güne dedim ay nerde, Hekim çare bulamaz ruhumu saran derde, Sokaða düþmüþ aným geziyorken her yerde, Yâr sensiz bunuyorum “adada ýþýksýzým.”
Veda eden busemi býraktým yanaðýna, Han, saray senin olsun uðramam konaðýna, Korku nedir bilmeden, cellâdýn sunaðýna, Kalbimi sunuyorum “adada ýþýksýzým.”
Kýrgýn gönlüme çöken zamansýz kýþlar gibi, Sularýn kopardýðý þu sürgün taþlar gibi, Avcýlarýn vurduðu yaralý kuþlar gibi, Çöllere konuyorum “adada ýþýksýzým.”
Vuslatýn kervanýnda sendin boynumu büken, Yaðmur bulutu gibi bir bir yaþýný döken, Gecenin bir yarýsý düþlerimize çöken, Hasreti tanýyorum “adada ýþýksýzým.”
Sevdamý yüklediðin ayrýlýðýn göçünde, Bir ilkbahar akþamý ak olsaydým saçýnda, Kanlarýmla yazdýðým satýrlarýn içinde, Maziyi anýyorum “adada ýþýksýzým.”