Kimden Gelip Kime Gideceğini Bil.

Galiba birileri tarafýndan sýnanýyor gibiyim.
Ne ilahi bir kudret, ne sýradanlýkta yürüyen insanlar.
Ne de kimliði altýn kaplamalý yüreði paslý insan/lar...

Ben, birinci tekilim;
Faili meçhul bir olay,
Adresi kayýp bir yer...
Aðlayan bulutun gözyaþý,
Yârla bir olmuþçasýna, yar/alanmýþçasýna hüzünlü gök-yüzüyüm..

Ben, yerin en dibiyim.
Rakamlarýn aciz kalacaðý yüksekliklere çýksam bile kubbeye varamayacak olaným.
Affý bol, merhameti çok olanýn aciz kuluyum.
Cümle sonuyum;
Bile bile girdiðim sapaklara gizli özne,
Bütün muammalarýma soru olan zarif bir cümle...
Ve en çok da ön addan yoksun bir kulum;
Sýfat’sýzým...

Kimden geldiðimi þakaklarýma dayamýþ olmalýyým.
Ýnkâr edemeyecek kadar þeffaf,
Ýman edecek kadar dolu dolu...

Birinci tekil þahýsým ben...
Ebeveynlerimin imlâ kurallarýyým.
Temsil edebilmek adýna inanan’larý,
Göðsü cihad meydanýyým..

Ama baþaramazsam;
Yaralarsam güveni ýssýz bir sokak arasýnda,
Nefsin nefesini çekersem gözlerime sürme niyetine,
Sol’um, soluðum, soluduðum iflâsa girer.
Þaþarsam eðer beþer’in acizliðine örnekçesine,
Ya tek tufanla helâkým,
Ya hakk yoluna varýþýmdýr duam..

Uzun uzadýya bir ’Aferin!’im...
Ya cümle baþýna övgülerle konulacak;
Ya da cümle sonuna s/övgülerle vurgulanacak olaným.
Ya bakî olana kul,
Ya da sakînin kadehine günah..

Ben, birinci tekilim..
Tek ilim..
Ahvalim,
Acizim...
Sosyal Medyada Paylaşın: