Üryan

Ne geceyim ne mevsim

Ne suyum ne ayna

Kirli zamanlarýn sarhoþuyum

Gittiðin zamanlarýn habercisiyim

Yaþlanmýþ intihar lekeleriyim

Ne celladým ne melek

Ne sevgiliyim ne korkuluk

Ürkek zamanlarýnýn nabzýyým

Çaðýramadýðýn acýlarýn iziyim


Dokun...

Dokun ey ,

Kalbine benden arta kalan zamanlarýn bulaþtýðý

aynamdaki ten...

Görüyorum seni yine

dört duvarýmdaki çýkmazlar diyarýnda.

Dokun...

Dokun da kýyýlarým sana çarpsýn bir bir

hasretimden ölen anýlarla...

Ne kendimim ne kalbim.

Düþten üryan bir garibim...

Dokun...

Dokun Göçebe gözyaþlarýma...

Ne duvarým ne boþluk

Ne ayrýlýðým ne umut

Ama dokun…

Ve doku…

Doku sessizliðimi inceden su büyüsüyle.

Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın: