BİZİM KÖYÜN TABLOSU

Nasýl tütüyor burnumda mýsýr unuyla yoðrulan cadi,
Hani peyniri eritir sin de yerken eline yüzüne bulaþýr.
Sonra tarladan taze mýsýr koparýr közde kýzartýrsýn.
Orman da dolaþýr çamlarda sakýz ararsýn ya,
Ýþte budur insana köyünü özleten tablo.

Sonra arkadaþlarýn festivalden seni ararlar,
Horonun baþýnda hava atarlar bir de gicin ederler.
Sonra dersin ben neredeyim sen neredesin.
Özlersin atabarý ve hemþini horon iþte bilirsin.
Geceleri yýldýzlara dokunurken ellerin.
Sabah üzerine çiði düþmüþ dutlarýn,
Soðuk esen yelin yaylada hele daha da soðuk.
Aðustos da kazak giyilen bir cennetin.
Bakmaya doyamadýðým tablo dur memleketim.

Hele köyde bir kaç büyük baþ hayvan kalmýþsa,
Yeni yetiþen boðanýn o asil duruþu ve kavgaya tutuluþu,
Sonra yeni saðýlan bir inekten içtiðin sütü,
Kovandan senin için çýkarýlan bir miktar balý parmaklayarak yemek.
Oturup seyredemezsin ot taþýyanlarý neger kýranlarý.
Sende yardým edersin elinden geldiðince.
Eline yakýþmaz belki týrpan ve orak.
Belki su toplar parmak aralarýn varsýn acýsýn.
Acýyan ele merhem olur yarin dokunuþu.

Sen olmasan da ruhun hep onlarla kalbin onlarla.
Çünkü sen Artvinlisin, ne kadar uzak olursa olsun yolun,
Ýmkanlarýný zorlar yine de gelirsin senede bir olmadý öbür sene.
Baktýn olmuyor düþlersin düþler þehri güzel Artvin’i,
Ve kokusu çoktan burnun da tüter dað çileðinin.
Ahududu böðürtlen kalmýþsa birilerinden bulursan yersin.
Baraka serinletir sobasýný gürle tirsin çay demler demlenir sin.
Sonra artýk kafan yaylaya ayaklarýn otur nereye der.
Yorulsan da geberene kadar gezersin yaylaya çýkar sabahlar sýn,

Hamlasan da sabahýn ilk ýþýðýyla gülersin neþen bol dur,
Nasýl bu görkemli güzelliðin içinde somurtabilirsin.
Hele naðbiyaniyle þýmartýlýyorsan ve sütünü yudumluyorsan.
Ham da olsan malýn peþine öküz yataðýna geçersin.
Çobanlara taþ çýkarýr cins den kaçan öküzleri getirirsin,
Kalýrsýn çobanlada sabahlar ona da arkadaþlýk edersin.
Yediðin içtiðin senin olsun ama hasta danayý keser,
Sahibin den bir parça et koparýr nasýl da yersin.
Vay be dersin havayý içine çekip gecenin karanlýðýn da.

Bir çift göz görür öküz gözünü ayý sanar da.
Kendin korkutuðun gibi çobaný da rahatsýz edersin,
Çoban silahý iki el ateþler de silah sesini bile seversin.
Bir de çobana korkmadýðýný göstermek için,
Uzak yerdeki suya ben gideyim diye atlar sonra suyu dökersin.
Sabahýn ilk ýþýðýyla tekrar yollara düþer,
Aç karnýný doyurmak için usta avcý misali,
Çifteyle tavuk kovalarsýn yabani tavuk.
Sonra elin boþ yüzün kara geri dönersin.

Ve Ayý rastlar da hele ayý ya dayý dersin.
Ýsmi küçük cismi büyük hayvanýn hikayelerini seversin.
Tarla baþlarýn da gece ateþler yakar teneke sallarsýn.
Kuru sýký atarsýn iki her hangi bir sesi dahi ona yorarsýn.
Babanýn sana verdiði harçlýkla kahve de okey atarsýn.
Sonra yaþlý amcalar ile muhabbet eder köyden haber alýrsýn.
Bir yayla bir köy bir de Artvin tatilin en kýyaðýný yaþarsýn.
Yýllardýr görmediðin akraba eþ dost hasret giderir.
Misafirliklere gider hoþ sohbetler edersin,

Hele önüne kartopi ile çayýn geldi mi,
Muhabbetin koyulaþýr saat ararsýn.
15 gün fazla deðil 15 günde daha neler yaparsýn.
Þavþat’a iner döner de yersin kara göl de manzara seyredersin.
Sonra daha yaþamadýðýn ve yaþamayý hayal ettin nen varsa.
Bir sonra ki seneye erteler yine geleceðim diye içlenir sin.
Yapamadýklarýnýn burukluðu yaþadýklarýn la geçer,
Seneye de gelmen için bahane aramazsýn.
Zaten bahanesi olmayan Albenin gibidir.

Artvin ilinin Þavþat ilçesinin meydancýk beldesi,
Her köyünün ayrý tadý ayrý lezzeti ayrý hikayesi.
Ve ben bu sene gidemediðim için hasretim,
Hasretimden bu tabloyu yansýttým sizlere.
Umarým görmüþsünüzdür yaþamýþsýnýzdýr bir nebze.
Sosyal Medyada Paylaşın: