amed hasretim

gölge gölge boncuk boncuk hasret kokar içimden memleketimin
ne yapsam ne etsem diye ses vermez oldu artýk tamirli yüreðim
bazen aðlamak istemediðmden midir bilemiyorum ya
oturup cýgaramý tuttururken duygular sürükledi yine ilhamý
ilham dile geldi kýrýk kaleme seslendi yýrtýk deftere yaz diye


aldýðým da kalemi akýþýna býrakýrým kendimi
geniþler dar kelime daðarcýðým
düþünmeye ihtiyacým olmaz bu aralar
seninki bir gölge midir bilemiyorum ki
duygularýný kalbime gömersin alamýyorum ki
bedenim senle atarken ben yazarým yine memleketim
git baþýmdan diyemiyorum ki

diyemem demem demekle de bitmiyor zaten
kalbimi de söküp tekrar takamam ya
zar zor tamir ettiðim yaralý kalbimi
esaret altýnda gözlerden fýþkýran volkan gibi
yazmak isterim de silenler çok be amedim
ismini silersem ben yaþayamam ki

yaþamým senle atar
seninle uyuklarým sende yatarým
dostlar bu aralar tütün sarýyor seni hatýrlamak için
kederlendim yine duygularýma ses veremedim ki
oynak kalemim seni hatýrlatmak da istemiyor bu aralar üzülecem diye

günler azaldý biliyor musun
güller de azaldý bu aralar
výzýldayan sinekler fon müziðim olmuþ senin için
yazdasýn yaz ki yazýn tadý çýksýn diyolar
benim zincirli göðsüm de söndü bu aralar hasretinden

hani ahmet arif der ya hasretinden prangalar eskittim diye
ben neyimi eskitmedim ki senin hasretinden

þair hukukçu(yunus tapancý)






Sosyal Medyada Paylaşın: