yârda izler býrakýyorum tüm acýlar peþimde
sýrtýmda en bi’ çaresinden uçurum darbeleri
kulaðýmda sana ait sözlerle
iki ucu bilenmiþ yalan özveriler
kaleler kuruyorum yok ediliþlerden
en açýk yaralarda depreþip
sokaða atýlmýþ piþmanlýklarý derliyorum
hayaleti dökülüyor yoksun’luðun
hayat
karanlýk ve uzlaþmasýz bir med gibi,
aymaz beklemelerin serzeniþinde
mesaisini doldurmaya çalýþanlarýn yavaþlýðýnda geçiyor
ve
pervasýzca secdeye varýyor
sevgililerin birbirine söz verip durduðu afili saatler
ve naz biter
ve aþýk usanýr
gidenlerden çok kalaným ben
yalnýz’ca
syrus