Züleyha

Züleyha’nýn yalnýzlýðýydý arzu
bunu kimse anlamadý.

kuyularýmýz vardý
kördü ve derindi, kaybolduk içinde
orada mor düþlere daldýk
tuhaf rüyalar gördük, kimisini anlatmadýk

kimi zaman
ruhlarýmýz uçuþtu gökte
ve yere indi gizlice
sýkýntýyla eþtik, eþtik topraðý
yeþildi dili
rüzgar konuþtu bazen
acýydý sözü

ateþ yakardý ve kadýndý
erkek suydu ve bir kuyuda
habersizdi kadýndan

ben konuþmadým
o da konuþmadý
gri bir sessizlikte geçti günler.

düþündük biz kuyularýmýz kadar derin
ve düþtük zamanýn delik ceplerinden
bir karanlýðýn içine
yuvarlanýrken mutluyduk belki

ama isterdik ki
zihin kalbi acýtmasýn.






Sosyal Medyada Paylaşın:

nihangi Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Bakirenin Düşü Karadut Züleyha saçma-lık