Yüzüm Dönüktür Rabbime...
Göçebe misali bir avuç sevgi ile gönülden gönüle konuyorum,
Ne sevecek birini bulabiliyorum,
ne de seven bir yüreðe rastlýyorum,
Sevginin iyi niyet elçisi olmuþ sanki yüreðim,
Yenilen restlerin ardýndan,
ellerim koynumda kalakalýyorum…
yürüdükçe azalan yollara giriyorum,
hep filmin sonuna rastlýyor, kapanan perdenin ardýndan
yeni bir baharýn baþlangýcýný bekliyorum,
ne kadar yorulan, yenilen ben olsam da,
özensiz bir yazý gibi buruþturulup atýlsam da,
susmalarým artýyor ama sevgim hep çoðalýyor…
zamansýz çölleri yer edinsem de kendime,
bilirim ne gelirse ondan,
ne yazýlmýþsa yaþamaya hazýr halimle,
neylerse güzel eyler benim Mevlam deyip,
her zaman isyansýz bir sayfayla yüzüm dönüktür Rabbime…
Asým YAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.