'Hepşükr!'

Bir noktadan durup dünyaya sesleniyorum.
Düpedüz sövüyorum...

Ýþitemediklerine cehennemcesine yanan insanlar!
Kulaklarýnýza küpe olsun,
Ýþitmediðiniz onca rezil cümle mevcut ki insan lisanýnda;
’Kýrýntýlara basýp isyaný boðmaya baþlayýn!’ derim..

Menziline hiçbir nesne, renk giremeyenler!
Göz/bebeðiniz gibi bakýn o’ndan gelene; hayrýna, þer’rine.
Görmediðiniz o kadar çok çirkin fiil faal ki;
Görseydiniz bunlarý, evlat katili olur gözbebeklerinize kýyardýnýz.

Bir ayaðý ötekinden beceriksiz diye söven de var, seven de..

Kalbi, aklýna yenilmedi diye b/aþka dargýnlar da var,
Aklý, kalbinden baðýmsýzlar da.
Ben de kardeþlerim, ben de!
Sövdüysen de, sevdiysen de..

Onlardan deðilsin sen.
Midesiyle göbeði arasýnda boþluk kalmazcasýna açlýða bürünmüþ,
En tabî hakký doðumdan dünyaya bir özürle yürümüþ,
’Anne’ diyemediði için aðzýna yasak sürmüþ ve
Baba þefkatinin terkettiði bedeninden býkýp ölüme yürümüþ...
Onlardan deðilsin, þükür et...

Bilmeni dilerim ki,
Dünya dönmekten yorgun, barýndýrmaktan bitap düþmüþ
Fenalýðý, kötülüðü, zikrin fikre yenilgisini...

Þükret,
Bir ayaðýn ötekinden iþlevsiz diye gidemedin diye iblis yurduna.

Þükret,
Gözleri görüyor diye fenalýða bakanlardan olmadýðýna.

Þükret,
Ýþitmediðine abaza kelimelerin bilinçsiz cümlelerle flörtüne.

Þükret,
Þükretmeye vesile onca verilmiþe sahipsin diye...

[Hüseyin HAKAN]

Sosyal Medyada Paylaşın: