Yokluğunun Sofasında

kanýmca þaka gibi geçti sandým üzerimden bulutlar
bahar kokulu pencerenin dibinde düþünmek yeter bana

içtiðim suyu ellerin sandým dokunduðum an serinlediðim
göðsüme vuran sýzýyý tutuyorum seni özlediðim zaman

durgunlaþýr göðün en kýzarmýþ ucu ilk nazýnda gecenin
bense ötelemesiz her anýmla gecendeyim yokluðunun sofasýnda

unutmak külden öte soðumak kirlenerek kendi iç yangýnýnda
ölmek ateþten beri közlenmek toprakta kömür gözlüm bak bana

kaygýlý yapraklar kadar içli savrulurken kederim zamana
sana koþtuðum yollar geliyor aklýma zamanýn önüne geçtiðim...

iki türlü halimi de seviyorum hep birden sadece seni düþündüðüm aný
ve her þeyle birlikte daima apansýz sadece seni düþündüðüm aný

adýn tozlanýrsa tüm yankýlarda bil ki ya ölüyorumdur ya ölmüþümdür
bari ilk ve son kez bana benim için kendini çaðýr avunsun yokluðum


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: