gözlerin son maviyi çaldýðýndan beri
gözlerimden
hiçbir renk avutmuyor hayallerimi
söyle
kaç rüya gömdün gözkapaklarýma
düþümdeyken
aþk gibi
kendine yalan söyleyen adam
rotasýz denizlerin yokluk meleði
tam ortadan bölüp ömrümü
cehennem rengi gözlerinle
akýyorsun içime doðru
onlarca çalýntý sözcük yýðýp kýyýlarýma
susuyorsun
sen gibi
ikiyüzlülüðünü saklamýþsýn
cemre mevsimime
harami ateþine bandýrýp oklarýný
salarken üzerime
son yangýn yerinde dibe yaðdým
kül gibi
bilmelisin ki her çiçek tohumu
yüreðindeki esrarý açar dal uçlarýnda
nasýl da sýr kokar nefesi
düþlerine kýzýl yaðan
gül gibi
soyunup tüm renkleri usumdan
sana bulandým avuçlarýnda
ey karanlýk
hangi gizler barýnýr kuytularýnda
ölüm gibi
suna hemengül
onyedi temmuz ikibinonbir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.