Dudak Büküşüm Merhaba II

Ve ýþýðý mahkûm ettiðim saatler asýlýyor duvara
Dudak büküþlerimde belkilerin tik taklarý
Yokluðunu çiziyorum yine her yaný siyah
Ne gülümseyen yüzü var
Ne göz parlaklýklarý

Mýsralarýma sensizliði katýyorum dün gibi
Bu sabah gibi, önceki sabah gibi
Saklanýyorum yüreðimde bir yerlere
“Seviyorum!” diyorum gizlice
Sevmek günah gibi

Gece duyuyor karanlýðýnca, yalnýzlýðýnca benden baþka
Hangi denizin hangi dalgasýnda kim bilir kulaklarýn þimdi
Hangi rüzgârlar taþýyor hangi bakýþlara yüreðini
Derin bir nefes alýyorum susmadan önce, bir ses çýkýyor sýkýlgan, çekingen
Sanki “ Ah!” gibi

Yýldýzlara küskünüm gözlerini getirir diye aklýma
Gece bulutlarý bile örtmüþ, zamanýn delinmiþ dibi
Sensizliðin sýrtýnda geçiyor hatýralar bir bir
Yine derin bir nefes ve bir ses
“Vah!” gibi

Silkeliyorum kendimi geceye, hasretim dökülüyor
O zaten var aradýðým bu deðil diyorum duvarlara
Yarýna yaklaþýrken akreple yelkovan
Mum ýþýðýnca yaktýðým umuda bakýyorum
Biraz daha gümrah gibi

Sensiz bir sabaha dudak büküþüm
Merhaba


Sosyal Medyada Paylaşın: