Ne zaman bir Bebek görsem; Kýr çiçeklerinin Bakir kokusu gelir Burnuma!. Ne zaman bir çocuðu aðlarken Görsem; Daldan düþen bir yaprak gibi Ýçim titrer. Ne zaman bir çocuðu gülerken Görsem; Cennet bahçeleri içinde Güller açar. Beynimle bedenin arasýna sevgi çiçeklerinden Taklar kurulur. Ne zaman mutluluðu arasam Neþe ile oynayan Çocuklar düþünürüm. Düþüncem beni; Uzaklardan esen dað rüzgarlarý gibi Serinletir, mutlu eder. Ne zaman çanta sýrtýnda Okula giden çocuklar Görsem; Gül bahçelerinde henüz açmamýþ tomurcuklarý Görürcesine, ben de çocuk olurum. Ýsterim ki ; Ulu daðlarýn üstündeki ak bulutlara döndüðünde Saçlarý: Çocuk sevgisi ile yaþlanmamýþ gönülleri olsun.
Süleyman ÜSTÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit ışığı 2010 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.