Soylu duygularý kelepçe tutmaz, Tanýmaz engeli dik yürüyüþler. Bir sipahi atýdýr gönüllerimiz, Gerçeðe kapýyý açýyor düþler..
Ürküntüsünü duymuyorum son duraðýn, Doðmak, ona atýlan ilk adýmdýr! Önemli olan onuruyla yaþamak, Bedenim þimþeklenen ruhuma kýndýr…
Þehit bu ülkenin sýnýr bekçisi, Dýþýmda diz çöktürdüm düþmaný, Ýçimden sýkýlan kurþunla da yýlmayýz. Ýhaneti boðacak dökülen kaný.
Dik dur anacaðým, sevinmesin hainler, Sabýrla ülkemin daðlarýna bak. Baðýmsýzlýk çýnarýdýr onlarýn ruhu, Gözyaþýný o çýnarýn dibine býrak…
Dedem Galiçya’da bekliyor beni, Ölüm kapýmýzda nöbettedir biliriz. Yaþamak yük olunca ne anlamý var? Bir öldükçe her gün bin diriliriz! Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.