İÇİMDE KIRILDI BİR ŞEYLER

Ýçimde kýrýldý bir þeyler,
Paramparça kaldý aynada yüzün.
Ne o eski günlerden bir haz var þimdi,
Ne de geleceðe dair bir umut.
Deli divane dolaþýyorum ortalýkta,
Neylersin kimsesizlik.
Serin bir rüzgar esiyor boðazda,
Az ötede balýk tutuyor bir ihtiyar,
Aðarmýþ sakallarý,kamburlaþmýþ beli,
Saatlerdir olta sallýyor denize,
Onu izlediðimden habersiz.
Bir kaç balýk zýplýyor kovasýnda,
Ekmek kavgasý onunki de,
Küçükken bende çok severdim balýk tutmayý,
Fýrsat buldukça kaçardým dedemin yanýna
Beraber açýlýrdýk denize.
Oltamýn ucuna takýlýnca iri balýklar,
Çekemezdim ya , dedem koþardý imdada,
Ne günlerdi o günler..
Týka basa yerdim doymazdým ama.
Ýçimde kýrýldý þimdi bir þeyler,
Maziden kalma bir þey yok artýk,
Bir dostum vardý o da öldü,
Orhan Veliden bahsediyorum..
Þu Ýstanbul þairi...
Babý-alide buluþurduk çoðu zaman,
Kýsa bir yürüyüþten sonra,
Otururduk nargile sefasýna,
Bir dörtlük benden ,bir dörtlük ondan,
Zamaný eritir dik denizin ortasýnda.
Aþklarýmýzdan bahsederdik bir birimize,
Onu dinlerken meðer ne çok sevmiþ derdim,
Oysa kimse yoktu yanýnda,
Oda yalnýzdý benim gibi...
Yalnýz yaþadý yalnýz öldü iþte,
Ýçimde kýrýldý þimdi bir þeyler..
Dörtlüklere sýðmýyor artýk..
Orhan Veliyi özledim..
Onun yanýna gitmek istiyorum þimdi...

FÝKRET ÞANLI
Ahmet ARÝFÝN ANISINA....

Sosyal Medyada Paylaşın: