PAPATYAM
Papatyam,
Bu þiir yalnýzca sana sevgilim.
O güzel gözlerine ,uzun parmaklarýna,
Ve papatya kokan tenine.
Bir bilsen ne çok özledim seni,
Ne çok özledim mahrur bakýþlarýný,
Papatyam,
Bu þiir yalnýzca sana ,biricik sevgilim..
Senden sonra sevmek istedim biliyormusun?
Olmadý ihanet edemedim sana,
Hem hiç kimse dolduramazdý zaten yerini,
Hiç bir koku seninkine benzeyemezdi,
Hiç kimse papatyayý sevdirmezdi senin kadar.
Biliyorum sende unutamadýn beni,
Ama imkansýzlýðýný düþündün aþkýn,
Sana hakveriyorum.
Çekip gitmeliydik bir birimizin hayatýndan,
Yol göstermeliydik ayrýlýða,
Zaten bunu yaptýk...
Ama biliyorsun sevgilim ,ayrýlýkta aþktan yana,
Ve ben seni unutamadým hala,
Papatyam,
Senden sonra ne çok sevgililer edindindim kendime,
Fakat hepsi yalan ,beyhude,
Onlarý sevdiðimi sanmýþým mesela,,
Kendimi kandýrmýþým oysa,
Papatyam,
Sen gittin gideli ne çok þey deðiþti bu þehirde,
Ýsatanbul eski istanbul deðil,
Deniz maviden- siyaha çalmýþ rengini,
Gök gürültüsüz ,martýlar çýðlýksýz kalmýþ denizde,
Papatyam,
Bende deðiþtim zamanla,
Yüzümden tebessümler düþtü mesela,
Aþka dair renklerim pembeden kaydý- siyaha
Papatyayý koklamazoldum ,
Balýk bakamaz oldum akvaryumda,
Seni unutmak sitedim olmadý,
Ýhanet edemedim sana..
Seni çok özledim anlýyormusun..
Fikret EDÝÞ
Biricik aþým-PAPATYAYA
12/01/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.