Ýnsan bu, ne efsunlu dileklerden gelir, Kaç soylu rüyânýn sabahýndan yönelir, Kandan süzülürken nice yangýndan geçer, Her gün yeni bir aþka koþarken dinlenir…
Çöller bana iz verse Leylâ’nýn adý yok, Yâr gülse, kader dönse, sevdânýn tadý yok, Ses vermede bülbül açýlan her gülüme, Gönlümde bu aþkýn açýlmýþ kanadý yok!.. ( Aþkistan ’dan)
MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.