İflah Olmaz

iflah olmaz,

ruhumu öptüðün yerlerim,

kanamaz gözyaþlarýmýn yanaðýmdaki duruþu.

çeliþkilerime örttüðün tülden hasretler,

ne kolay açýyor kavuþmalarýmýn kilidini.

Ýslah olur ama,

özlemlerime batan umut yaralarý.

Sensizliðimin çatlayan sevdasý.



Ellerinle deniz topla,

ben ufuk çizgisinde bir cambaz iken.

Ellerinle gün topla,

ben senin sabahýnda uyurken.

Ellerinle zaman topla,

ben anýlarýn acýyan yüzlerini tararken.

Ýflah olmaz,

uzaklýðýmýn sende üreyen öyküleri.

Ýflah olmaz, felah olur dokundukça bir gülüþün bana.


Oktay Coþar

Sosyal Medyada Paylaşın: