İki Kere Yurtsuz

Ýki Kere Yurtsuz

þenliðimdi yaz hýþýrtýlarý arasýndan sensiz sana yürümek
ýsýnmýþ kanýmda yuvar yuvar yokluðun
peþinsýra kavak aðaçlarýnýn içimde yer etmiþliði
kýraç pazarlarýn ana yollara açýlan sýkýcýlýðýnda
çaresiz bekliyorum yanýnda üþümeyi bile...

eskimiþ kitaplar kadar olgun ve oturaklýyken içimde
seni unutamamak ve limon küfü dalgýnlýklarla küskün
sonu belirsiz yollarýn sisli sinsiliðine inat
ömrü çalan düþlerin önündeyim hala...sen aðaç yalnýzlýðým
sana uzak çocukluðun kadar yakýným
yanaðýndaki mazlumlaþmýþ ürpertiye...

tutkulu düetler tasarlýyorum ardýnda yolculuðumuzun
sayýlý dakikalarým kaldý mektup heyecanlý sesleniþlerimin
toprak tadýndaki mahzunluðunu tonlamaya
kendini beðenmiþ kumral bozmasý akþamlarla baþ etmenin piriyim
sancýlý didiþmelerim sarý sýcak gündüzlerin kapý önleriyle...

uçmak istiyorum sýçrayýp atlamak üzerinden ömrümün
sensizliðe geldiðim boþluða sensiz kaldýðým boþluktan
tercihlerimi gizledim piknik edalý oyunlarýmýzdan sýký sýký
dudak payý ayrýntalara tav olurken bir göz kýrpma anlý
kollarýmýzýn sarmayý öðrenmemiþliði istiridye uðultusu geçmiþli
sensizliðin evrensel haritasýnýn baþkentidir yüreðim...

kangren bir susamýþlýða sürgün bütün çýkmaz sokaklarým
ama ben
iki arada bir derede unutulmuþ ikindiler kadar sakin ve ýlýmlýyým
çünkü kör çýkmazlarý yorumluyorum kirpiklerinin göðe her dokunuþunda
bana kurduðun yokluklar ülkesinde sen yoksun...iki kere yurtsuzum...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: