Ýlk çaðlardan kalma buzultaþ gibisin, yontulmamýþ;
Sen yaþatmamaya kurulmuþsun...
Umutlarýmý kýrdýn benim, hayallerimi yýktýn...
Hayatým paramparça!
Soldu çiçeklerim,
düþtü yapraklarým, meyvelerim döküldü...
Gözlerinin içi, cehennemi andýrýyor,
galya kuyularý gibi derin düþlerin…
Çýk git hayatýmdan!
Ay yüzlü masumiyetime kurban olsun bed yüzün!
Ayrýlýðýmýz acýn olsun!
Kara büyüler yazdým dillerine, ýssýz kalsýn sözlerin;
sessiz atsýn yüreðin, titresin gönül telin!
Bitmesin özlemlerin!
Uçamaz kýrýk sevdalar kanatlarýn olsun!
Daðýl git bilinmezlere, kaybol!
Gecelerin yýldýzsýz,
zifiri karanlýklarýn yolsuz kalsýn!
Zamanýn dursun kavuþmanýza mani olsun!
Büyüdükçe özlemlerin dað gibi,
sevdan vadide kalsýn!
Kör olsun gözlerin, bakamasýn gözlerime;
suskun kalsýnlar kirpiklerinin arasýnda!
Tutma ellerimi, býrak!
Kalem tutan ellerin tutulsun!
Tutamasýn ellerimi bir daha!
Ayaklarýn düz basmasýn,
diz aðrýlarýn uykulara haram olsun!
Daðlar yokuþun, kýrlar taþlýðýn, dereler afetin olsun!
Kurusun pýnarlarýn, tüm mevsimlerin yoz geçsin,
meyve vermesin aðaçlarýn,
yapraklarýn dökülsün yaz ortasýna!
Tenin volkan lavlarýnda yansýn! Acýlar teninde kýlýk olsun!
Saçlarýna rüzgar konsun, sesin duyulmasýn!
Rüzgarlar sustursun þarkýlarýný, çalýnmasýn!