OKUYAN DOST

Hayata yol alýrken, ben kuytu köþelere düþmüþtüm
Sürgündeki asker gibiydi cektiðim ýzdýrap
Coktan vazgecirmiþlerdi elimden kalan solgun resimden beni
Türkülerde teselli arýyordum, yazdýðým þiirlerle yürüyordum
Yangýn yerindeki kalbim soðuyan küllerde ucmuþtu rüzgara
Yenilgileri yenmek, ayakt durmak, hayalde ucmak da güzeldi
Kýzýldenizden sonraki Hint Okyanusunun dalgalarý vuruyor du gözlerime
Ben yaþama, gemici sevdama mültecý olmuþtum
Ne anlayan vardý yaný baþýmda, ne de elimden tutan
Her gecen günlerimde sana yakýn olmayý ezberlemiþtim
Kimi zaman Dersim Daðlarý caðýrsa bile
Ne kelebeðin kýsa ömrü ne de karýncanýn yavaþ yürümesi
Hicbir þey vazgecirmiyordu inandýklarýmdan
Mumlarýn erittiði ateþler yüreðimde serseri olmuþtu
Gene de razýydým acýlarýn tekrarlarýna
Gözyaþlarýnýn baharýydý gönlüme deðen, aðýr taþlar gibi
Seni Hint Okyanusu; na yazarken Kýzýl Deniz; e haber verilmiþti
Akdenizdeki martýlar aðlýyordu bana
Ýstanbul sesizliðe bürünmüþtü ansýzýn
Olduðum yerde nefesim kelepcelere dolanmýþtý
Senden sonra yürüyeceðim, hayat cýkmazýydý benimkisi
Bana ne yasaklanmamýþtý ki! büyüdüðüm topraklar, ictiðim soðuk sular, ve sen...
Hangisini anlatabildim ki...
Sanki duyan mý vardý?
Dedim ya ,istanbul sesizliðe gömülmüþtü
Gözlerim bulutlu, dudaklarým Harcikti
Munzurun serinletmesi yetmedi.
Külleþmiþti sensiz gönlüm acayipti yüreðimdeki fýrtýna
Savrulduðum yerlerden dönemedim
Canevim bana hazan bana hüsran...
Sana saklýydý icimdeki çocuk
Ýþte böyle ay ýþýðýnýn güzel kýzý!
Þimdi gönlümün cölleþen orta yerindeyim
Tutunacak dallar kalmamýþ, gidilecek yollar tükenmiþ
Seni alan eller aþký yokettiler bedenimde
Þimdi aþkýn tarifini mi istiyorlar benden
Aþký yüreðinde barýndýrmayan tarifinden ne anlar?
Onu da bilmem...
Koca okyanusa yazdým, anlamadý
Dostlara aktardým, cözemedi beni
Sen neydin ki seni unutamadým yazmakla bitiremedim
Ben seni anlamadýysam onlar seni nasýl anlayacaklar?
Aþk kalbin kendisidýr, ateþi sensin
Yani herþey sensin caným
Benim yolum tüm yollarýn bittiði yere düþmüþtü
Bindiðim son tirendi
O da hýzla ilerliyordu... Ne bir durak vardý ne de bir durduran
Sizin son duraðýnýz gül bahcesi olsun okuyan dost

Yücel Duman
Almanya / Wiesbaden
Editör Ulaþ Boz
yupama@hotmail.de








Sosyal Medyada Paylaşın: