zamanýn en soluk en ücra mevsimlerinde kaybetmeli kendini nice yýllar sonrasýnýn gurbet dönüþü gri bir gündönümünde ve artýk bu yüzden misafir gibi belki
unutulmuþ olmalý herþey takvim yapraklarýnda unuturcasýna kendini yok sevgilerin kendi yoksulluðu ve elden gidenler solgun yüzleriyle uzak iklimlerde eski sevgililerin yaþadýðý
yalnýzlýðýn sesinde dinlemeli biraz kendini kuruyan yapraklarýn serin gölgesinde ne sýcaktýr elleri sessizliðin çýðlýðý deðer bir kum satinin masum cesetlere habersizcede olsa yaþayan ölü ruhlardan duyabilmek için yürek seslerini en çok da kendi içinde kaybettiðin yýllardan
artýk çekip gitmeli buralardan ….
Mert YÝÐÝTCAN 13 temmuz 2011 küçüksu / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.