Şifa niyetine

hayatýn en can alýcý yeri iþte
sen , ben ve hayat
önümüze upuzun serilmiþ
kýrmýzý bir halýda kurbaðalar zýplamada
elbette kalemlerimize saygý gereði
cesetlerle örülmüþ bir yol
ve ýslanmýþ bulutlarda kahýr yükleri
beyaz güvercinlerin sýrtýnda yükselmede maviliklere






þen kahkahalarý çýnlatýrken gönülleri
kartallar yükseklerde avýný arar
keskindir gözleri
neþe-i muhabbettir bu
aðýr tonajlý bir gemi
kalkmýþ limandan ki
seyrüseferi mutluluklardan yana





istimini almýþ saðdan soldan
her nereden ne bulduysa
en çok da mutlu umutlu yarýnlardan
makine dairesinde aþaðý kattaki tipler yine emre amade
mümkün olanýn en güzeliyle çalýþmakta
en güzeli yakalayacaklar her nasýlsa
güç makinelerde oysa





yakýt önemli tabi
mutluluklar daim olmalý
bu etkin sömürücü bireylerde düzenin yakýtlarý nedir ki
þen gülüþlerde gizli sömürü artýklarý
ruhsuz günahsýz i mgeler
kalp gözüyle bakan ama
göremeyen özünü sözünün menzilinden habersiz
kör bir þairin isyaný





anlamayamamak suç deðildi oysa hiç birini
anadilimden ürktüm bir an
öðretsin bari birileri ana dilimizi bizlere
tekrardan ezberleyelim divan edebiyatýný
divanlarda sürünürken yaz tatili
i mgelerin ortasýnda
aramadýðýmýz yer mi kaldý





anlam neydi
anlatýlan neydi
kimin eli kimin cebindeydi
kimler kimleri mutlu etmiþti kalemin ustalýðýnda
divan ( huzur - makam) edebiyatý
ya da cahil deyimiyle saray edebiyatýnýn
divanlarda ehlikeyif dolduruþlarýnda tetikleri
nice aðdalar yapýlýr aðdalý dillerle
kese kese altýnlar yaðdýrýlýrdý üstlerine
en çok arapça, farsça, ibranice kelimeyi bulup buluþturup
þiire dizi diziveren becerikli ustalara





bilmek isterdi çocuklar
halk edebiyatý diye bir þey varmýydý
halkýn konuþabildiði, anlayabildiði dilde þiir yazan
halk aþýklarý
halk ozanlarý da neyin nesiydi
yokmuydu bunlarýn yatacak bir yerleri
bir divanda mesela





salýna salýna gezinir
sýk sýk gerinir ortalýkta bir yýlan
ürkütücü bir hali yok aslýnda birbirimizden farkýmýz
sokana deðil sokulana bak demiþ üstadýmýz
halk deyince anlaþýlan saray deðildi o zamanlar
þimdi saraylý olmuþ halkýmýz
tebrikler dillerine,
kalemlerine de
ben kimin yazdýðýný nasýl okuyup anlayacaðým
halk deðilsem ben neydim
ya da ne oldum sayenizde





hangi hayatýn i mgesiydi bu bastýðým
ne ayak var nede el artýk
her þey yalanmýydý söyle
sen bizi severdin bir zamanlar
gizlemezdin asýl maksadýný
suret-i insandýn dilin söyler yüreðin bakardý
ama bizler seni yine anlayamazdýk
o zamanlar




en keskininden görürdü gözlerin
kasap vitrininde en göz alýcý parçalar hep sana zimmetliydi
bizim bakmamýz bile yasaktý
sýra sýra o caným ciðerlere
hep sen kurardýn hayalleri
biz can derdinde sýcak bir ekmeðin buðusuna odaklýklý
mutlu hayaller kurardýk oysa
uzak itilmiþlerde gözlerimiz kapalý
bizde halk edebiyatýydý anlaþýlýr olan hayat
sende divan edebiyatý geliþmiþti heyhat




hangi hayat bu söylermisin bana
yaþadýðým her neyse
bumudur kastýn
yoksa kýrmýzý halýda kurbaðalara mý daldýn
cesetler dizi dizi yol olmuþ önümüzde
saygý duruþuna mý geçmiþler kanlý ellerimize
bol i mgeli çorba isterim bunca kederden sonra
flu bir anlatýmý
soyut bir gözlemi
biraz soðaný özledim iþte
mercimeðin kokusunda




i mgeli bir yaz çorbasý yaptým kendime
hem hayatýn
hem þiirin
hem de i mgelerin zührevi hastalýklarýnda
þifa niyetine …






Mert YÝÐÝTCAN
11 temmuz 2011
küçüksu / istanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: