Yine bir yokluða mahkum edildim. Elerim çaresiz, "isdediði halde dokunamýyor", Gözlerim ýþýksýsz ,"baktýðý halde göremiyor". Yüreðim sensiz,"özlediði halde bulamýyor"., Nefes alýyorum ama sensiz anlamý yok bunu öðrendim. ............... Yokluðunun benim için ölüm olduðunu anlýyamamýþsýn. Bak isterim, o zaman mezar taþým da yazanlara. "Hayat mahvedemedi ama senin yokluðun harcadý beni" okursun orada, "Dayanamadý kayboluþuna öldü" diye söylerler sana Gidiþinle beni ölüme mahkum ettiðin için ,arkamdan aðlarmýzýn ? *BÝNNUR DOÐAN*
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEDCEZİR DOĞANNUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.