Ýçimdeki zindan mahkumu asil ruhuma Sen sakýn gözlerimde aðlama;
Sana sayfa bulmak imkansýz Ýçimde küften yaptýðým defterim Kalemim , ruhumun kanlarý olsun Kan-pamuk yaz iþte Sakýn rengini kýrmýzý seçme.. Oluk oluk kanayan Kurumuþ kanlarým var damarlarýmda kabuk tutmayan yaralarýn ardýndan pansumaný geçmiþ ruhum öylesine kan yutkundum ki sonunda göçüðünde boðuldum..
Bir mum gibi , yaktým kendimi damlalarým düþerken kendi dibime bilmiyorum içimdeki bir ben var beni yazan kendimi kendimde ararken , kendimi kendimde bulamamak içimde kör bir þair yazdýðým provasýz þiirlerin sonucunda yazdýðým þiirlerin pulsuz tarafýyým kendi cennetimde , ateþler yakýyorum çýðlýklarýma susuyorum yarýnlarýma mesken olmak isterken dünlerimden sýyrýlamýyorum iç kanamasý olan ruhumun gizli özne mahkumuyum...
Öfkeni baðýþla dilinde ya da vur yüzüme bak aþk sükunetinde kendi baþýma seyyahým dolandýðým senin çöllerin kaktüslerin tarafýndan rehin alýndým ýslak gözlerimden yazýyorum sana uçurum düþüyorum bastýðým ruhumda yýldýz þavkýnda ölüm dansýndayýz aþk diyorum çatlamýþ dudaklarýmda baktýðým her yer ölüsünü yýkan " ben " ay þahitlik yapýyor tek celselik ölüm melekler suya aþk fermanýný yazýyor bir ses demir parmaklýklar açýlýyor gölgenin içinden bir suret ruhum tutmuþ cayýr cayýr yanýyor ruhumu kundaklayan içimdeki " ben "
Sana ne demeliyim bilmiyorum baþka bir zaman baþka bir hayal hala seni yaþýyorum seni anlatamýyorum þimdi sicili bozulmuþ bir kadavrayým kendime bir ben mayalýyorum güneþ batarken düþlerimi dikiyorum dudaklarýmdan gözlerime nuskalar yazýyorum vardiyasý bozulmuþ ellerimin dokunmaya duyarsýz ruhum kozasýndan çýkmaya çalýþan kelebek kanatlarým ruhumu kemiklerimden ayýran toprak sayýklýyorum inandýklarýmý duy sesimi biliyorum azrail kadar suçsuzum kendi kanýmda kendime boðuluyorum