BİR İHTİYAR YAŞAYIR

BÝR QOCA YAÞAYIR

Bir qoca yaþayýr bizim bu kənddə,
Çəkdiyi aðrýlar üzünə çýxýb.
Alný qýrýþanda əldən düþəndə,
Taleyin dərd yükü dizinə çýxýb.

Əsaya söykənib kəndin baþýnda,
Özü də bilməyir kimi gözləyir.
Bu ahýl vaxtýnda, doxsan yaþýnda,
Onu kim saxlayýr, kim əzizləyir?

Kənddə alaq basmýþ yollara baxýr,
Dərd onun içində lövbər salýbdýr.
Qocaný bir nisgil yandýrýb yaxýr,
O, bu daþ yollarda çox qocalýbdýr.

Yollardan itibdir ayaq izləri,
Kənd niyə bu bədbəxt qocaya qalýb?
Tanrýya dikilib məsum gözləri,
Bir kəndin borcunu qocadan alýb.

Tənha bir qocadýr elə baðlanýb,
Tay-tuþlarý kənddən uzaqlaþýblar.
Bu həsrətdən sinələri daðlanýb,
Hərəsi bir eldə məzarlaþýblar.


Sosyal Medyada Paylaşın: