bakýndým uzun uzun yalnýzlýðýmý buldum karþýsýnda içinde tablonuzun, zaman tünelinin aynalý çarþýsýnda...
bazen yalnýzlýk kil bir tablettir evir çevir, çözülmez dili bazen mermer bir tanrýça heykeli çýkarýlmayý bekler topraktan dokunsun ister tenine güneþin eli...
hep o masalsý sevdalarla yaþadýk aþkolsun geçebilene altýndan gökkuþaðýnýn as’lý düþtür gerçeðin, geç gönlüne köþk olsun bütünleþir yaslandýðýn sehpa ile beyaz gelinliðin ve tenin gül açar pembe, savrulur eteklerin...
yalnýzlýk düþle kurulan bir saraydýr düþsaray; kral ve kraliçesi kendimiz tanrýsý, tanrýçasý yine biziz yalnýzlýk yaðmurdur, rüzgârdýr güneþtir aydýr, ömür güneþli zamandan bize düþen paydýr...
mermere dokunan ipeksi düþler ipeðe dokunan çiçeksi gülüþler binlerce yýl canlý kalabilir inan ceset gibi mumyalanmadan kýmýldamadan heykel gibi zamana fütursuz karþý koyandýr ölümsüz insan!
Þaban AKTAÞ 09.03.2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.