çare eşsiz çaresiz...

uykum apar topar terketti
sonbaharýn geliþiyle de yazým
yanaðýmda ki gamzem
ve çok önceleri tanýdýðým dostlarým


bu ne gerginlik bu ne karanlýk
ömür çala kalem yazýlan bir hikaye
elime aldým üþenmeden okuyorum
her gece bir öncekiyle aldattý beni
yalnýzlýðým da yapýþmýþ kene


her sabah beklediðim otobüs geldi
güneþ yine acýmadan yakýyor
inadýna takmýyorum gözlerimin perdelerini
yorgun ellerim þiþ bacaklarým ödemli
bekliyor yine beni alýþ veriþ meraklýlarý


açlýðýn verdði terbiyeyle sallandý midem
sýcak bir ekmek kokusu yeterdi
üç beþ zeytin tanesi
dalýndan koparýlmýþ zaman gibi
doyuramadýk aç kalmýþ gözleri...


yolculuk nereye bayan
sorma sür sen git
ben bizi terkeden þehre dönüyorum
çocukluðuma iniyorum
yeter mi beþ kuruþ ?


afalladýðýný benden baþka herkes hissediyor
sallanan evler, üþüyen aðaçlar, yorulmuþ çiçekler,
garip bir þekilde þarkýlarýný hiç kesmeden
benim için söylüyorlar... susun susun...


duymadým! hýý! ne dedin?
baþtan anlatýr mýsýn ?
muhakkak öyledir. Derken,
dinlemediðimi düþünenler
susuyorlar bu sefer gözleri baþlýyor.


çok doluyum be fulya...
taþýyorum görmezden gelemezsin tokluðumu
yaþama doydum ama týka basa yediriyorlar
al bir tabak daha
istemez beyfendi...


e þimdi bir aðacýn kavuðunu doldurmayacak aþk

düþssüz düþe kalmýþ up uzun yatan yalanlar sýðýnak



çareyi bir sonraki bölümde kurcalamanýn
fakirliðiyle dilenecekler
daha önceleri
verdiklerini unutarak utanarak alacaklar
sapsarý madensi kokusu bile kötü olan
insana her þeyi yaptýrma zevkinden kendini
mahrum etmeyen dünya kadar yuvarlak
ve bozuk bir sesle
önüne atýlan iki kuruþun medeniyetsizliðini....

afedersiniz benim gözlerim varken göremedim...
bu yeterli mi ?


balerinden aç zenginlik...

Sosyal Medyada Paylaşın: