günü, kutuplarýn kýyamet sahrasýnda;
adýmýma sýðan gölgenin, serabýyla tükettim,
tenimde kývranan akrebin ecel þerbetini sýrýdým yedi cihana
yedi boðum,yedi kör düðüm gittiðin gümüþ yürek,
yedi; ilk göz yaþým ardýndan esen,
ve þafak dilekçeme damllattýðým, senin kadar aðýdým..
keþ façalý saatin, musait yanýna kývrýlýp,
kanadýmý budadým göðün taze filizlerinden
el salladým uzak kentin yaklaþan patýrtýsýna
aðaran vaktin siftahýyla dirildi elvedasýz yolculuk
üstüm baþým týka basa aþka yorgun,
yüküm ateþ kürü,
sevdamý daðlayan sa sensizlik..
istemem hayýr!;
varmasýn hasret takvimine sekiz,
kurumasýn ayamda çið habbesi bakýþýn..
infazýmýn dar aðacýný çattým saçýna,
bu þiir son duasý kalemin,
yalan oldu isimsiz satýrlar,
her mevsim, günün yedisinde;
sana bin rahmetle dönmeliyim,
susayan nefesimde çaðlayan aminlerin hatrýna
AÞKA ECEL FIRSATI
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.