Güneş doğana kadar hayatına

Geçmiþimden kaçmak için saklandým
Karanlýk bir çýkmazda buldum alevimi
Sönmek üzereydi elime aldýðýmda
Korkmuþ biçare bir kuþ misali çýrpýnýrken
Yaz yaðmuru düþtü anlýma ...uyandým

Yaptýðým aslýnda kaçmaktý elbet kaderimden
Ama büyük þehirde insanlardan daraldým

Özlüyorum ...

Þimdi...
Tanýmadýðým insanlarý
Yapmadýðým muhabbetleri
Yaþamadýðým geceleri
Göremediðim güzellikleri
En çok da dostlarýmý

Özlüyorum..

Hýrçýn bir deniz deðilim artýk
Karaya vurmuþ bir teknenin yelken direði gibi
Amaçsýz bekliyorum



Söz deðil benimkisi dinleyeni yok zira
Aþk deðil benimkisi karþýlýðý yok keza
Basit bir baþ aðrýsý belkide gecenin uykusunu kaçýran

Güneþ doðana kadar hayatýna
Canýmý yakan...


Af dileyecek deðilim kendi yaptýðýmdan
Yargýladým kendimi mahkum ettim bile
Ben kendimi senin beni sevdiðinden çok daha fazla sevdim

Ýçim acýyor þimdi.. özlüyorum..
Dönmek istesem de kendime
Hergün bir müebbet daha ceza kesiyorum.

Sessizce bekliyorum...
Yaðmuru bekleyen kara toprak gibi dudaklarým
Okyanusumun dalgalarýnýn, seni bana getirmesini diliyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: