güne küskündür gece dinletir sesini isyanlarý akar gider gölgelerle oynaþýrken sessiz ve yalnýz faili meçhullerin asli faili ne sen ne de ben
birer figüran gibi oynar hayat bize kendi gölge oyununu seni bilmem ama benim , mevsimsiz sonbaharlarda kaldý bütün sevdiklerim hep vakitsiz baharlarda soldu gitti sevgi çiçeklerim vurgunlarda hep yandý bu yürek tutmaz oldu ellerim bildiðim bu gördüðüm de hissettiðim de bu gerçek
artýk bütün rüzgarlarda savrulan saçlarýnýn kokusu kaybettiklerim ki hep zamansýz mekansýz bulutsuz gecelerde solgun birer yýldýz artýk yalnýzlýðýmý paylaþtýðým hüzün akþamlarý
kime ah edeyim ki ben engellenemez bir gidiþteki yazgýmýza sen ya da ben neyi deðiþtirebilirdik söyle !
olacaktý zaten olan dönülmezliði bilinen bir yolculukta geriye dönülemeyen bir yoldu hep zamansýz telaþlarda önümüze çýkan
artýk gülümseyiþler kaldý sevgiliden bülbüllerin kadere inat þen kahkahalarý birde rüzgarlarda yanarken son nefese kanat çýrpýnýþlarýnda hep solgun ve nedense hiç açmadan solan güllere söylenmiþ ilan-ý aþklarda
biraz sen biraz ben biraz da hüzzam makamýnda
çok eski ve hüzünlü bir þarkýdýr zaman …
Mert YÝÐÝTCAN 10 temmuz 2011 küçüksu / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.