sokak çocuðu —adý belki hüsnü, belki de âli, - yalýnayak yürüyordu. vizon kürklü bir hanýmefendi, kucaðýnda köpeði, arabadan indi. çocuk, yalvararak kadýna, biraz para verin, açým dedi. kadýn, “bali” ye verilecek param yok, diyerek evine girdi… çocuk insanlardan ve yaþamaktan nefret etti… ─“hangi anne,beni dünyaya getirdi? kaniþ köpeðinki deðil,belli…”─ yaþadýðýna, yaþayacaðýna lanet etti… * sokak çocuklarý, — adý ha ali olmuþ, ha veli, - yaþadýlar hepsi ayný kalýptan çýkma kaderi, ama, hiçbiri böyle yaþamayý istemedi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemnur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.