sen hiç benim olmadýn
yüreðimin
en delikanlý çaðýnda,
düþ pembesi çocuk
kýzýl bir yangýna düþmüþ
sallanýyordun
acýlarýn salýnç aðýnda...
tutunacak dal arýyordun
düþerken
dibine uçurumlarýn
kanýyor, yanýyor
terliyordun boncuk boncuk
feleðin çarkýnda ezilip
derin kuyularýn
çýkrýðýna dizilen çocuk...
belki en iyisi, en güzeli
belki en kötüsü,
beterin beteri
buydu iþte,
kahraman yüreðim
cesur bir itfaiye eri,
sevgim, þefkâtim
merhametim
yüreðimdi seni tutan,
düþtüðün çukurun
içinden alýp,
yangýnlardan kurtaran...
-II-
senin için delip yýrttým
yýktým gökleri
gök yedi katlýydý
iki yeni kat çýktým,
sen ve ben katý
sen hiç oralý olmadýn
ben acýyý sevdim;
acý baldan tatlýydý...
inandýrdým kendimi
yeni bir anka masalýna,
alýp kucaðýma seni
uzandým kumsalýna,
kurudu deniz
çekildi kýyýlar,
bir gün geldi
öyle dehþetengiz
vurdu ki dalgalar,
ne yapsak etsek
artýk yetiþemeyiz
birbirimizin salýna...
kýrýldý fay hatlarý
yandý bir daha
kül oldu
ankanýn kanatlarý,
nefretin dalgasý
sevgi boyunu aþtý;
neyimeydi
göðe yeni kat,
feleðimiz þaþtý...
-III-
acýlar da çiçekler gibi
vakti gelince patlar,
deþilir yara
aktýkça irin rahatlar,
kapýlýr kendi rüzgârýna
gemiler bir daha,
kopunca limandan
baðlayan halatlar,
gever gemini, uçar
doludizgin atlar...
þimdi uzak köþelerindeyiz
iki yeni evrenin,
ben yorgun, sen bitâp
mahþere kalmýþtýr
her türlü hesap
ve dört kitap...
Þaban AKTAÞ
08.07.2011