Ben cömerliðin adaþýyým…
Ben halkýmýn aynasýyým…
vermek için yaþamak gerek, cömertçe, fedakarca...
vermek gerek sevgini, dostluðunu, güvenirliðini, desteðini, fikrini...
yaðmur yaðarken þemsiyeni sevgiliye tutabilmek gibi,
böbrek hastasýyken tek böbreðini sevgiliye verebilmek gibi,
sýkýntýya düþtüðünde arabaný satabilmek gibi,
vermek, sýnýrsýzca…
özlemek sýladaki yâri
hülyalarda gezerken
beklemek yüreðinin sessizliðinde sesini
huzur içinde kavuþmayý dilemek…
sevmek için emek sarfetmek gerek býkmadan, yorulmadan…
sarfetmek gerek tatlý dilini, sözcüklerini. gücünü, vaktini…
nefesinin son seansýna dek koþmak gibi,
kaybolan umutlarý yeþermek, baharda açan papatyalar gibi,
Ölene kefen , hastaya doktor olmak gibi,
Emeðini sarfetmek yorulmadan…
Herkesle ayný çýðlýklarý atmak,
Sonra durup kendini dinlemek…
Hep birlikte çabalamak, geri dönebilmek için
Birileri için bir þeylerden fedakarlýk etmek
Çok iyi bildiðin halde o’nu beklediðini görerek susabilmek…
sessizliði biriktirdim yüreðimde diye bakma konuþamadýðýma
can da verilir, ama istemeyi bilmek gerek...
ben canýmý ona istetmeden veririm…
kalabalýk içinde yanlýzlýðý satýn aldým
acý çekmeden ölmek için,
korkusuza yan gelip yatmak için,
çürümeden kalabilmek için,
canýmý bile verebilirdim…
Herþeye, hepsine inanýrdým.
Bana da, iyiliðime de, için’ime de…
Hani bilmiþ olmasam isteyince nasýl bencil olabildiðini…
Þimdi dalan gözlerin de, ellerinde doðan da ölen de
Hepsi…
Hangi fedakarlýðýndan sana hediye
Kimin için’inde, kim boðdu seni tekrar bir düþün
Ve sakýn ruhuna lanet bir aþký canlandýrayým deme.