iþte sen burada bu hayat fabrikasýnda binlerce ayna yaptýn kendinden kimi kasvetinden unutmuþ göstermeyi kimi avuntularý diþler uyanabilmek için
sen her isimsiz sabahta gençlik ayazýmda çýkarken o daracýk kapýdan yine elinde kimliksiz bir ayna yanaklarýn kanamýþ saçlarýn aðlamaktan soluk ben hep uzatmýþtým sana i mgesiz bir yanýmý hep vermek istemiþtim gecelerimden bir tutam koparýp
iþte þimdi sarhoþken seni düþleyen cümlelerim tütsülüyken umutlarým ben küçücük bir noktayken sana þiirlerimde sen apansýz bulanýyorsun dilimde belki de ilk kez bir karanfilin bile beni yýkabileceðini düþünürken senin için yazdýðým dualar bile yetmiyor inancýma
iþte þimdi þimdi anlýyorsan beni eðer iyi bilirsin seni acýlarýma sürgün ettiðimi sen saklamýþtýn oysa içimdeki araziye bu vahayý þimdi ben senin duvarýnýn arkasýnda bu soðukta senle yýkanýyorken sen orada o durakta terkedilmiþ bir durakta beklerken kendini tenimin kýrkýnda ölüyor dokuz canýmýn dokuzu da
ayna þubat yas
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.