derler ki ; Þirin gözyaþlarýyla akýtýrken Ferhat’ýn terini yanaðýndan düþen çiy taneleri þahin kayasýnda ki taþlarý deler elma daðýndan akan seller Þirin ile Ferhat’ý söyler...
ey þair ... derler ki ; Mecnun Mecnun olunca çöller de Leyla’da çöllere düþmüþ Mecnun’un içinde dir Leyla Leyla yaþar iken ölmüþ...
ey þair ... derler ki ; Kerem dizinin dibi için Aslý’nýn tam otuz iki diþin çekmiþ þimdi Erciyes daðýnda açan sarý bir gülmüþ yanýnda ki kýrmýzý Aslý’nýn yandýðý külmüþ...
dur þair...!
"sevmeleri dünlerde býrakmýþlar bir bir topraða karýþmýþ hüzünleri umutlarý karakulaklarda bir siyah yaprak terk edilmiþ sevdalarýn dingin hanelerinde"
yazarken kalemin dur...
umarsýz olur aþk... diðerine derler meþk.
ve þimdi bana bir umar söyle...!
deðiþilen hüzünler terkedilen sevdalar kara kulaklarda ki umutlar adýna
bu sevda çýkar mý umarý olmayan bir yola.
þimdi sor þair...!
ve bu þair,
elinin emeðini silerken alýn terinden
umarsýz bir cevap versin sana
aþka dair...
ahad karacan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahad karacan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.