Avcý ve doða
Avcýlar vicdaný býrakmaz elden
Doðayý çok sever caný gönülden
Uçurur kekliði aþýrýr belden
Emekler karýþýr sele avcýlar
Kekliðin sülünün nesli kalmadý
Avcýlar doðadan murat almadý
Kanallar eþildi gölet dolmadý
Sunalar göç etti çöle avcýlar.
Gölleri kurudu Toprak dürüldü
Kaz ve ördek yaban ele sürüldü
Bu cinayet avcý dosta verildi
Ýftira dolandý dile avcýlar.
Çil býldýrcýn keklik avlakta bitti
Zirai ilaçlar hep telef etti
Doðamýz bozuldu kene zaptetti
Umutlar karýþtý yele avcýlar.
Yetimiyim bize kara çalan çok
Severiz kuðuyu toyu soran yok
Avlaklar kurudu bunu gören yok
Umutlar takýldý tele avcýlar.
Ahmet Yetim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.